چرا به داد معلمان نمی رسید؟
چرا به داد معلمان نمی رسید؟
امام علی (ع) که خود بزرگترین معلم انسان هاست در تجلیل از مقام و منزلت معلم فرموده اند: هر کس کلمه ای به من بیاموزد مرا بنده خود ساخته است.
با توجه به این سخن زیبا از امیرالمومنین (ع) باید کاملا به عظمت جایگاه معلم و استاد در جامعه پی ببریم و برای معلمان احترام خاصی قائل شویم. زیرا اگر به جایی رسیده ایم از صدقه سر معلمان زحمتکش است که به ما خواندن و نوشتن آموخته اند.
سالهاست معلمان ایران از وضعیت معیشتی و حق و حقوق خود گلایه دارند و با صبوری و متانت خواسته های به حق خود را به گوش مسئولان می رسانند و تقاضای رسیدگی به مشکلات و کمبودهای فرهنگیان را دارند اما متاسفانه مسئولان ما از حجب و حیای جامعه فرهنگیان سوءاستفاده کرده و خواسته های به حق آنان را نادیده می گیرند یا از این گوش شنیده و از گوش دیگر بیرون می کنند. سالهاست وعده اجرای طرح رتبه بندی و یکسان سازی حقوق و مزایای معلمان را می دهند اما خبری از عملی شدن آن نیست.
بسیاری از معلمان ناچار هستند بعد از تدریس در مدارس، برای تامین مخارج زندگی خود و خانواده به مسافرکشی و شغل های دیگری روی بیاورند و قطعا این دغدغه های فکری و مشکلات معیشتی بر روی نحوه آموزش به فرزندان این مرز و بوم تاثیرات منفی خواهد گذاشت و سیستم آموزشی ما را دچار ضرر و زیان های جبران ناپذیری خواهد کرد.
عدم اختصاص بودجه کافی به وزارت آموزش و پرورش و بی توجهی دولتمردان به خواسته های بیش از یک میلیون فرهنگی باعث شد که معلمان عزیز ما از تحقق وعده ها ناامید شده و دست به تحصن و تجمع اعتراضی بزنند. قطعاً تجمعات صنفی معلمان کاملا بجا و به حق هستند و دولت باید سریع به خواسته های آنها توجه کند ولی متاسفانه آنقدر به خواسته های اعتراض کنندگان بی توجهی کردند و صدای اعتراض آنها را نشنیده گرفتند که کاسه صبر آنها لبریز شده است.
همه ما می دانیم که برپایی هر گونه تجمع اعتراضی در کشور موجب سوءاستفاده رسانه های بیگانه می شود و معترضین نیز به خواسته های خود نمی رسند.
با آن که رهبر معظم انقلاب حضرت آیت‌الله خامنه‌ای فرموده اند: نگاه به آموزش و پرورش باید نگاه به یک دستگاه زیربنایی باشد نه مصرفی، و هزینه کردن در آموزش و پرورش همچون سرمایه‌گذاری در مسائل زیربنایی در نظر گرفته شود، اما جای تعجب و سئوال است که چرا نگاه مسئولان مربوطه تغییر نمی کند و به داد معلمان نمی رسند؟!
دولتمردان نباید اجازه دهند که تجمعی اعتراضی صورت بگیرد. باید سریع و به موقع به خواسته های اعتراض کنندگان رسیدگی کنند و نگذارند که کار به جاهای باریک بکشد.
برخی از دوستان گله کرده بودند که چرا رسانه ها خبر تجمع معلمان را پوشش نمی دهند. راستش ما به این نتیجه رسیدیم که پوشش خبری تجمعات اعتراضی معلمان یا کارگران تاثیری در حل مشکل نداشته و نتیجه معکوس به دنبال دارد. زیرا مسئولان ما اگر می خواستند مشکل فرهنگیان و کارگران را حل کنند، سریع حل می کردند. ما معتقدیم مسئولان ما نباید اجازه دهند که نارضایتی های عمومی افزایش یافته و تجمعی اعتراض آمیز در هیچ نقطه ای از کشور شکل بگیرد.
در انتها ضروری است عرض کنم که اگر به آموزش و پرورش بها داده شود همه مشکلات جامعه به طور خودکار برطرف می شود اما متاسفانه برخی مسئولان ما فقط به نهادها و دستگاههای درآمدزا بها می دهند و این دستگاه عظیم انسان ساز فرهنگی را رها کرده اند.
گاهاً می شنویم که آموزش و پرورش را یک نهاد عیالوار و پر خرج می دانند و میل و رغبتی جهت حل مشکلات فرهنگیان ندارند. اما لازم است که از سیستم آموزشی ژاپن و برخی دیگر از کشورهای توسعه یافته الگو گرفته شود تا ناهنجاری های جامعه کاهش یابد.
به قلم: حسین فریدونی – سردبیر صدف
ساعت: ۰۵:۲۹ بعد از ظهر - ۱۴۰۰/۱۰/۰۶
بازدیدها: ۶۴۰
Loading ...
آخرین دیدگاهها